De lichtblauwe scooter, ooo was ik maar 4 jaar.

Zaterdagmorgen, om 9.00 uur, druppelen de vrijwilligers weer binnen. Eerst even bijkletsen en een kopje koffie en wat lekkers erbij. Samen overleggen of er nog iets nodig is aan gereedschap of ander materiaal. Vaak is er niet echt iets nodig, maar je weet maar nooit. Klokslag 10:00 uur gaan we van start met het Repair Café.

Altijd weer benieuwd wat er ter reparatie zal worden aangeboden. Regelmatig zijn het stofzuigers, broodrooster en koffiemachines die het ineens begeven hebben op het moment dat je het apparaat het hardst nodig hebt. En dan denk ik wel als eerste aan dat koffieapparaat en niet aan een stofzuiger. Maar vandaag, bleek achteraf, was het erg bijzonder.

Daar komt een jong gezin binnen. Vader, zwangere moeder en een meisje van ongeveer 4 jaar. Vader heeft een scooter onder zijn arm. Ja, u leest het goed, onder zijn arm. Het is de scooter van het 4-jarig meisje. Licht blauw en op de voorkant blonk de naam Vespa, onder scooterrijders zeker een bekende naam. Er zit ook nog een radio, een USB-stick aansluiting en een claxon op, zo gaaf.

Alleen hij rijdt niet meer, zegt de vader. Een van onze vrijwilligers, een gepensioneerde automonteur, gaat kijken wat er aan de hand is. Meteen valt zijn oog op de oplader: dit is een 9-volt oplader terwijl de scooter opgeladen moet worden met 12-volt oplader. Ha, probleem opgelost? Maar, Rob kennende, toch maar even verder kijken wat er nog meer aan de hand zou kunnen zijn.

Conclusie: helemaal uit elkaar halen. Vele boutjes en moertjes belanden in de diverse bakjes. De onderdelen liggen wijd verspreid op de tafel en wat stoelen. Na veel kijken en zoeken kan de scooter weer in elkaar gezet worden. Nadat de scooter geheel weer opgeladen is, met een 12-volt oplader, doet de scooter het weer.

Zowel het 4-jarig meisje als haar ouders zijn erg opgelucht. Want zo vertelt de moeder “wij hadden al geïnformeerd bij het bedrijf waar hij was gekocht. Maar toen kregen wij te horen dat het ongeveer € 800 gaat kosten, het was volgens die meneer van het bedrijf een motor probleem”.

Stiekem ben ik best wel een beetje jaloers, want ooo was ik maar 4 jaar. En ik weet zeker dat als zoiets in mijn jeugd (60 jaar terug) zou hebben bestaan, ik er zeker een van mijn opa had gekregen. Zo ziet u maar weer dat eerst even langs gaan bij een plaatselijk Repair Café zijn vruchten kan afwerpen. En het is toch veel leuker als een kapot apparaat of speelgoed het weer doet. We gooien al veel te snel iets weg.